Relaties voor the rich, systemen voor 'the poor'

Onlangs ontmoette ik een onderzoeksjournalist, die vertelde dat hij steeds stuitte op het fenomeen dat mensen met een goede opleiding en inkomen veel beter af zijn. Dat leek me een open deur. Hij legde wat hij bedoelde. Uit de gesprekken die hij voert, merkt hij dat wanneer de Belastingdienst een fout maakt, goed opgeleide burgers gelijk in de pen klimmen of de telefoon pakken om te klagen of zaken rechtgezet proberen te krijgen. Het blijkt dat het helpt. Lastig zijn en druk uitoefenen is de aanrader, of je nu een terechte of onterechte schuldenaar bent. Het hebben van relaties met kennis van zaken die je helpen, tellen positief op.

Uit gesprekken met mensen aan ‘de onderkant’, de Belastingdienst weet hen ook te vinden, loopt dat vaak anders. Gebrek aan taalvaardigheid maakt dat geen druk of inadequate druk wordt uitgeoefend. Resultaat: pakketten met aanslagen, berichten van incassobureaus op de deurmat. De systemen repeteren tot je niet meer kan; netwerken zijn niet goed ontwikkeld en acties tot goed en verstandig verweer afwezig.

Wat te doen. Op jonge leeftijd aandacht hebben voor leren en ontwikkelen zonder onderscheid naar afkomst, let op de talenten, die heeft iedereen. Aan de kaak stellen van een maatschappij die vooral veel hart heeft voor systemen in plaats van mensen. Incassobureaus fatsoen bijbrengen. Schuldhulpverlening koppelen aan leren en ontwikkelen met respect voor een mens met schulden. Dan gloort toekomst aan de horizon.

Edda Heijting